به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی در پیام تصویری به اجلاسیه اساتید حوزه علمیه قم که موضوع «نقش اساتید در تقویت عوامل انگیزشی و تمرکز تحصیلی طلاب با تأکید بر هدایت علمی و تربیتی در شرایط کرونایی و پسا کرونایی در مدرسه عالی دارالشفاء در قم برگزار شد، گفتند:قرآن کریم در عین حال که علم را محترم شمرد و علما را ارج نهاد نسبت به بعضی از علوم آن قدر حرمت قائل شد که به قلم و نوشته های علوی اساتید آن رشته ها سوگند یاد کرد (ن والقلم مایسطرون).
ایشان بیان داشتند: همانطور که به قرآن قسم یاد کرد(یس والقرآن الحکیم)، به کتاب های علمی اساتید بزرگوار نیز سوگند یاد کرد؛ سوگند قرآن برای تحکیم آن مطلب نیست، سوگند قرآن برای برهان مصدر است.
این مرجع تقلید ادامه دادند: سوگند افراد عادی برای تحکیم آن ادعا است، مطلبی را ادعا می کند برای این که ثابت کند این حرف صحیح است و سوگند یاد می کند؛ اما سوگند قرآن به دلیل است، اگر کسی سوگند یاد کرد به آفتاب، به این آفتاب سوگند که من الان روزه هستم این به دلیل قسم خورده و نه به خارج از دلیل، سوگند های قرآن کریم به براهین مصدر است.
حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند: وقتی قرآن به علم سوگند یاد می کند، یعنی سعادت و تعالی هر ملت و مملکتی در سایه آن علم، کتابت کتاب و نوشتار است، به سطر سطر نوشته های علما و اندیشوران هر مملکت قسم یاد می کند، اگر سوگند قرآن مانند دیگران نیست و اگر قسم خدا به برهان است، معلوم می شود سعادت هر ملت در گرو دانش، خرد ورزی، تحقیق و پژوهش است.
ایشان با بیان این که محوری ترین علم حوزوی طبق دستور باید قرآن کریم باشد، افزودند: در کنار قرآن و نهج البلاغه؛ یعنی قرآن و عترت، باید سایر علوم باشد؛ البته علوم حوزوی به عترت وابسته است و خارج از عترت نیست، اما این وابستگی گاهی به یک یا چند واسطه است.
این مرجع تقلید ادامه دادند: وقتی بین فقه و عترت ملاحظه می شود، می بینید این وابستگی روزانه است، هر زمان و زمین سخن از فقه است، قال الصادق و قال الباقر(ع) است، کلامهم نور.
ایشان بیان داشتند: اما وقتی فاصلیه می گیریم و به اصول می رسیم می بینیم فاصله ای بیش از فاصله دیگر با کلمات قرآن و عترت دارد، مخصوصا از قرآن،اگر دو جلد کفایه را ده ها بار سطح و خارجش را تدریس کرده باشید، یک آیه پیدا نمی کنید که یک مطلب اصولی به آیه تکیه کند، اگر جایی هم هست یا تاکید یا برای نفی است.
حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند: غالب محققان آیه نفر را و نبأ را برای تحذیذ اذهان ذکر می کنند، هیچ محقق اصولی را پیدا نمی کنید که حجیت خبر واحد آیه نفر و نبأ را بدون اشکال قبول کرده باشد.
معظم له بیان کردند: روی زمین میلیاردها انسان زندگی می کنند و به خبر موثق عمل می کنند آنها که آیه نفر ندارند و نه سخن از نفر و نه سخن از نبأ است.
ایشان ادامه دادند: بنابراین ممکن است، اصلا کسی قرآن را نبیند و در اصول محقق باشد، این وضع اصول ما است، البته مثل ادبیات است و ضرورت دارد کسی که می خواهد فقیه شود، باید اصول بخواند.
ایشان بیان کردند: قرآن کریم کتاب راهنما است، ولی به پیامبر(ص) عرض می کند که شما با تمام هوش ها و استعداد ها، اگر قرآن نباشد بسیاری از مطالب را نمی توانی یادبگیری. خداوند به جامعه بشری هم می گوید که این قرآن یک سری مطالب دارد که در هیچ جا غیر از قرآن پیدا نمی شود.
معظم له گفتند: اگر می بینیم در نماز جمعه پاکستان و افغانستان مردم شیعه را می کشند، این درندگی ها با هیچ چیزی درمان نمی شود جز با قرآن کریم. هر ستمی که انسان انجام می دهد، این مکر با انسان سروکار دارد، ولی اثر آن به دیگران هم می رسد. اگر کسی بخواهد با آبرو و مقام کسی بازی کند، کید کرده است و این کید در درجه اولی مکار را به چاه می اندازد و بعد سایه آن به دیگران می رسد. این گفته، گفته قرآنی است که در هیچ جای دیگری نمی بینیم.
ایشان افزودند: نه پیامبر(ص) بدون تعلیم خدا به این بارگاه راه می یابد و نه جامعه بشری می تواند بدون قرآن به جایی برسد. به برکت خون پاک شهدا و نظام اسلامی و تدابیر رهبری و کوشش مردمی می خواهیم خود و دیگران را نجات دهیم که باید در این زمینه التزام کامل به قرآن و عترت داشته باشیم.
حضرت آیت الله جوادی آملی یادآور شدند: اساتید بزرگوار باید خدمت قرآن کریم باشند، زیرا در علوم شما تاثیر دارد.
ایشان بیان کردند: غیر از قرآن و متونی چون نهج البلاغه، ادعیه هم محجور است. امروزه در ایام شعبانیه هستیم. یکی از برجسته ترین ره آوردهای امام زمان(عج) توقیعات شریف ایشان و دعای افتتاح است.
معظم له گفتند: مناجات شعبانیه مخصوص یک یا دو امام(ع) نیست. در این مناجات آمده است که ما عبد و ذلیل و خاشع هستیم، ولی اگر شما آبروی ما ببری و ما را مواخذه کنی به شما می گوییم که تو که بزرگ بودی چرما را نبخشیدی؟ این مساله در حوزه مثل فقه و اصول نیست، این موارد فی الجمله است.
ایشان افزوند: در دعای افتتاح می گوییم که خدایا ما می خواهیم با شما عاشقی کنیم. خداوند خیر رفیق است برای ما و این مساله ای که همیشه باید به آن باور داشته باشیم.
